เรื่องเล่าของเด็กบ้านนอก กับ อาชีพข้าราชการ EP.2 เรียนตามเพื่อน

เส้นทางคว้าฝัน...กว่าจะได้ใส่เครื่องแบบ บันทึกบทความแห่งชีวิตจริงของแอดมิน

ตอนที่ 2 เรียนตามเพื่อน

ต่อจากความครั้งที่แล้วนะครับ

    เมื่อผมเข้าสู่วัย 19 ปี วัยที่ต้องเรียนในระดับมหาวิทยาลัย บ้านผมนั้นอยู่ชนบทห่างไกล ไม่มีมหาวิทยาลัย จึงคุยกับแกว่าจะไปหาที่เรียนต่อ แต่ทว่าที่สุดแกก็มีเหตุผลของแกครับ แกยืนเหตุผลว่า "ต้องทำงานช่วยครอบครัว" และเหตุผล "เงินไม่มี" อีกทั้งยังว่า "ห่างไกลพ่อแม่ เดี๋ยวก็เถรไถล" การคุยกันครั้งนี้เป็นเหตุให้ผมต้องทะเลาะกันครั้งใหญ่ เพราะผมเองก็ต้องเข้าสู่มหาลัยตามที่แกหวังไว้ ด้วยความกดดันของผมที่ในเมื่ออยู่ในลู่ทางก็แล้ว ยังจะห้ามและระแวงกัน แต่ก็นั่นแหละครับ แพ้ราบคาบ... ก็ต้องหาที่เรียนต่อที่บ้านครับ มันก็จะมีวิทยาลัยสายอาชีพเปิดใหม่ที่พอจะไปต่อในระดับอนุปริญญาได้ (ปวส.) แต่ขณะนั้นยังไม่ได้รับการส่งเสริมเท่าไหร่นะครับ เพราะเขาลือว่าเรียนสายอาชีพหางานทำยาก ไม่มีงานรองรับ แต่ในเมื่อไม่มีทางเลือก ผมก็จึงได้เรียนที่นี่ เรียนในรุ่นเจ้าสัวร์ (รุ่นแรก) ด้วยนะ

    เอาล่ะ หลังจากที่ผมเข้าสู่รั้ววิทยาลัยได้สักพัก นักเรียนที่มีอยู่ก็ทยอยลาออกครับ ลาออกบ้าง ดรอปเรียนบ้าง ออกแบบไม่ลาออกไม่ดรอปเลยก็มีครับ เอาไงล่ะทีนี้...ใจตุ้มๆ ต่อมๆ ว่าอนาคตเราจะเป็นยังไง คนรอบวิทยาลัยเองก็ลือว่าจะเจ๊งบ้าง ครูไม่มีคุณภาพบ้าง ไม่สอนบ้าง เด็กไม่ดีไม่มีวินัยบ้าง ด้วยความที่ว่า พวกมันตีกันแทบทุกวันหลังเลิกเรียน จนที่สุดถึงจุดที่นักเรียนจาก 2,000 กว่าคน เหลือเพียง 500-600 คน ยอดก็นิ่ง ไม่ลดลงอีกแล้ว แต่กิจการของวิทยาลัยก็ยังไปได้อยู่ ท้ายสุดผมจบจากวิทยาลัยนี้ในระดับ ปวส. สายบริหารธุรกิจ (คอมพิวเตอร์ธุรกิจ) ซึ่งเรียนโดยไม่ได้เลือก ผมเรียนเพราะที่บ้าน และมีเพื่อนนำครับ ผมก็เรียนตามเพื่อน โดยไม่ได้รับการแนะนำจากครูแนะแนว ไม่รู้ว่าจะเรียนเพื่อบรรจุข้าราชการนั้น ต้องเรียนอะไร ศึกษาอะไร ดูหลักเกณฑ์อะไร ตอนนั้นผมบอกเลยว่า ผมพึ่งพาเพื่อนอย่างเดียวเลย

    นี่ถ้าหากว่าผมมีคนแนะนำ ผมคิดว่าผมจะเป็นเหตุให้ผมได้ไปเรียนในศาสตร์ที่เป็นทางสายหลักของประเทศ ผมเสียดายครับ 

    บทความตอนนี้ ผมอยากจะบอกน้อง ๆ เผื่อว่ามานะอ่านจนถึงประโยคนี้ว่า ให้ค้นหาตัวเองให้เจอ ใช้เหตุผลกับครอบครัว (ซึ่งสมัยนี้จะเข้าใจลูกมากกว่าสมัยก่อนแล้ว) แล้วมุ่งไปให้สุดในทางที่เลือกนั้นนะครับ ตัวผมเอง หากย้อนไปได้คงเรียนไปทางนิติศาสตร์ กฎหมาย รัฐศาสตร์ แต่เสียดายที่ติดหลายๆ อย่าง ผมจึงได้เรียนบริหารธุรกิจ ศาสตร์ที่ดีครับ แต่ไม่ดีตรงผมเรียนเพราะตามเพื่อน...

มีต่อ... ตอนที่ 3 ทำงานเป็นกะในโรงงาน